Een vrouw mag niet creatief zijn

De innerlijke strijd tussen weerstand en verlangen

Er is mij iets opgevallen dat mij diep heeft geraakt en dat ik met jullie wil delen.

Ik ben de laatste weken druk bezig geweest met het posten van motiverende teksten in schrijversgroepen op Facebook en het geven van gratis masterclasses. Het Groeitraject van mijn opleiding tot kinderboekenschrijfster begint deze week en ik wil graag zoveel mogelijk vrouwen meenemen op weg naar hun eerste boek.

Ik zag duidelijk hoeveel creatief verlangen er leeft bij alle vrouwen die deelnamen aan de masterclass of die reageerden op mijn posts op Facebook. Een bijna tastbaar, knisperend, hunkerend verlangen naar het schrijven van een boek, naar het verwezenlijken van een creatieve droom.

En tegelijk zag ik hoeveel weerstand er leeft tegen dit verlangen, bij diezelfde vrouwen.

Er woedt een strijd tussen weerstand en verlangen binnenin zo veel vrouwen.

Een strijd die ik herken, waaronder ik ook jarenlang heb geleden.

Een strijd die voortkomt uit angst.

Er zit ongelofelijk veel angst bij vrouwen (en ook mannen) om te gaan voor hun verlangen. Dat komt voor een deel omdat we leven in een cultuur die creatieve zelfexpressie ontmoedigt.

Wat zeg jij nu, Aag?

Ja, ik meen wat ik zeg.

Tijd nemen voor jezelf, en zeker om een creatieve droom na te jagen, wordt vaak gezien als egoïstisch. Jezelf laten zien en horen, vooral als vrouw, wordt bekeken als arrogant, raar, ongepast.

Natuurlijk zeggen de meeste mensen wanneer je er expliciet naar vraagt oprecht: Ga ervoor! Doe wat je blij maakt! Maar als het jouw eigen creatieve verlangen betreft, toont zich vaak iets heel anders. Tegen jezelf is het niet zo makkelijk om te zeggen: Doe wat je blij maakt! Dan is het opeens niet meer zo evident dat je het recht hebt om ervoor te gaan. Dan is de innerlijke strijd opeens duidelijk voelbaar.

Door deze strijd te observeren, ook in mezelf, weet ik opeens waarom ik mijn creatieve workshops vooral voor vrouwen aanbied: het is voor een vrouw zo veel moeilijker om aan creativiteit te doen dan een man, door de cultuur waarin we leven, door onze eeuwenoude culturele en genetisch imprint. De vrouw in de zorgende rol, de vrouw aan de haard. Misschien zeg je: dat beeld is toch al lang veranderd. En ja, dingen zijn zeker aan het veranderen, langzaam maar zeker.

En tegelijk leeft diep in ons de strijd voort. De strijd die we nu voeren is meer dan ooit intern, met onze eigen (onbewuste) overtuigingen die we ergens onderweg hebben ingeslikt.

‘My creativity is still in many ways a nice hobby in the eyes of many, a lame excuse for my messy house. As a woman, even though it is our main family income, my work is secondary to the needs of my children and home. And from reading the words of many creative mothers over the years, I know I am not alone in this frustration at the double standards our society holds.’

Lucy H. Pearce in ‘Creatrix - she who makes’

(Dit boek is trouwens een super aanrader)

Veel vrouwen die deelnamen aan de masterclass voelden het duidelijk kriebelen, hebben veel zin om mee op avontuur te gaan en te gaan voor hun creatieve droom. En meteen is daar ook die andere stem, die hen wil beschermen tegen al te veel creatief risico.

Ja! Maar... ik heb nu geen tijd.

Ja! Maar... ik zal wel instappen tijdens het volgende traject.

Ja! Maar... het is nog te vroeg.

Alsof het straks, volgend maand of volgend jaar minder druk zal zijn.

Alsof de innerlijke strijd dan zal zijn gaan liggen.

Alsof je je dan wel klaar zult voelen

(Noot van mij als schrijfster: je bent nooit klaar om je boek te schrijven, je boek en jijzelf groeien al schrijvend naar wasdom)

Je kunt het dus allemaal ‘excuses’ noemen.

Maar ik houd helemaal niet van dat woord.

Want al deze ‘excuses’ zijn belangrijke boodschappers.

Ze vertellen dat iets in jou zich nog niet klaar voelt, dat iets in jou bang is om creatief actief te worden, doodsbang zelfs.

Onder al deze angsten, klein en groot, zit de angst om afgewezen te worden, om verstoten te worden, angst voor de dood. En dat is heel normaal. Niet eens zo heel lang geleden hing je als mens volledig af van de groep om te overleven. Dat gegeven zit diep in onze genen ingebakken. We zijn nu eenmaal sociale wezens en zullen dat altijd blijven.

Maar er is iets dat de strijd kan doen ophouden.

De excuses tonen jou de weg. Ze laten je zien dat iets in jou aandacht vraagt alvorens je de volle 'ja!' van je verlangen kunt voelen.

En die aandacht, dat is precies wat je uit de impasse kan halen.

Toen ik 27 was en het creatieve lijden beu was, ben ik aandacht gaan geven aan mijn ‘excuses'. Ik ben gaan onderzoeken wat mij tegenhield om mijn schrijfdroom te gaan leven. Enkele overtuigingen die naar boven kwamen (er waren er nog veel meer en tot op de dag van vandaag zijn er nog meer te ontdekken):

- Je moet hard werken om geld te verdienen/ werk mag niet leuk zijn

- Creatief zijn is tijdverspilling en belachelijk

- Mannen zijn veel betere schrijvers dan vrouwen

- Je bent arrogant als je denkt dat je kunt schrijven

- Ik moet loyaal zijn aan mijn vader die vroeg is gestorven en zijn schrijfverlangen nooit heeft durven waarmaken (Mijn verhaal hierover kun je lezen in mijn jeugdboek ‘Alle beroemde schrijvers drinken, behalve ik!’)

Dit eerlijke, maar liefdevolle zelfonderzoek heeft gemaakt dat ik de sprong waagde, en ondertussen al meer dan 10 jaar professionele schrijfster ben. En ik ben zo ongelofelijk blij dat ik de stap heb gezet!

Je hoeft niet moedig te zijn om dit te doen. Twee dingen zijn wel nodig:

- het besef dat jij het net als ieder ander mens waard bent om goed voor jezelf en je creatieve verlangens te zorgen & dat je het recht hebt om jezelf uit te drukken

-de bereidheid aandacht te hebben voor alle gevoelens en overtuigingen die creatief zijn met zich meebrengt

Als je besluit je creatieve verlangens vorm te geven, is er constante zorg nodig voor de angsten die daarmee gepaard gaan. En wat mooi is: eens je de angsten aandacht geeft, worden ze echt veel minder heftig. We zijn vaak bang dat de angsten gaan groeien door ze aandacht te geven, maar net het omgekeerde gebeurt: ze kalmeren en verliezen hun verlammend karakter.

Daarom besteed ik in mijn opleiding tot kinderboekenschrijfster een uitgebreide module aan het onderzoeken en transformeren van je creatieve angsten en blokkades, omdat echt iedereen er last van heeft en er concrete manieren bestaan om ze niet jouw creatieve leven te laten bepalen.

Wees tenslotte mild voor jezelf. Alle mensen ervaren angsten, iedereen heeft excuses en uitstelgedrag. Als je deze dingen niet wegstuurt, maar er ruimte voor maakt, komt er vanzelf ook ruimte voor de andere kant: het verlangen.

Gepassioneerde groet,

Agatha

Deze week bied ik de allerlaatste twee masterclasses aan (deze keer echt de aller-, allerlaatsen!). De plaatsen zijn beperkt, dus meld je alleen aan als je ook echt wilt komen.

Wie deelneemt aan de masterclass, krijgt een kortingscode voor het Groeitraject 'Zo word je schrijfster van kinder- en jeugdboeken' dat op zondag 20 september zijn deuren sluit.

Op zaterdag 19 september om 11u organiseer ik een vragenuur via Zoom voor iedereen die nog vragen of twijfels heeft over het Groeitraject 'Zo word je schrijfster van kinder- en jeugdboeken'. Je bent welkom! Wel graag hier aanmelden.